بازار ۸۰۰ میلیارد دلاری صنایع دستی در جهان/ سهم ایران فقط ۵ هزارم درصد!
تاریخ انتشار: ۲۰ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۴۷۹۸۴
ما با داشتن ۱۴ شهر جهانی صنایع دستی، سرآمد جهانیم و هیچ رقیبی نداریم اما بهره وری اقتصادی ما از این صنعت فرهنگی درآمدزا در سال گذشته فقط ۲۲۴ میلیون دلار بوده است.
به گزارش مشرق، می شود در روز جهانی صنایع‌دستی، از گل و بلبل‌های نقش بسته روی سفال و گلیم ثبت جهانی شده ایران گفت و لبخند زد؛ اما این همان به‌به و چه‌چه کردن های همیشگی است، در حالی که هم دل هنرمندان این صنعت خون است، هم دست اقتصاد ملی از مزیت‌های این صنعت جهانی کوتاه.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
پس تلنگری به خود بزنیم و ببینیم واقعیت ماجرا چیست. معیار سنجش‌مان را برای این گزارش، ارزیابی جهانی و میزان کسب درآمد و پول قرار می‌دهیم که خوشبختانه یا متاسفانه، نه تنها چرک کف دست نیست بلکه درمان همه دردهاست و در کف داشتنش، هم هنرمندان صنایع‌دستی را دلگرم می‌کند، هم اقتصاد ملی را.
صنایع‌دستی ایران جزء سه کشور اول جهان
مریم جلالی معاون صنایع دستی و هنرهای سنتی وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی می گوید: اگر نظام ارزیابی هنرهای سنتی را در جهان کیفیت و اصالت تلقی کنیم، ایران در جایگاه اول قرار می‌گیرد یا جزء سه کشور اول به‌شمار می‌آید، ولی اگر مراودات اقتصادی یا ارسال و مراسلات را بخواهیم رتبه‌بندی کنیم متاسفانه رتبه خوبی ندارد.
جلالی با اشاره به هنرهای سنتی و صنایع دستی فراموش‌شده و ثبت این آثار در دائره‌المعارف‌ها و کتاب‌ها، اضافه می کند: ثبت یک بخش است ولی یکی از وظایف معاونت صنایع دستی و هنرهای سنتی باززنده‌سازی هنرهایی است که از یاد می‌روند یا از یاد رفته‌اند. در این زمینه بیشتر دچار غفلت شده‌ایم. در گذشته به خاطر تعدد و تنوعی که در هر شهر یا روستایی یک صنعت هویت‌بنیان داشته است که متناسب با زیست بوم آن منطقه رشد کرده بود اما به تدریج با مکانیزه شدن و صنعتی شدن و شهرنشین شدن آن صنایع دستی حذف شده‌اند.
احیای کوب‌بافی در شمال / دستگاه زری‌بافی مثل رایانه‌های اولیه
معاون صنایع دستی و هنرهای سنتی وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی با ذکر مثالی عنوان می کند: مثلا کوب‌بافی هنری بود که برای سقف کومه‌ها در گیلان و گلستان تولید و استفاده می‌شد. این کوب بافی با پوشال برنج درست می‌شد و ضد آب بود. اما وقتی مواد کارخانه‌ای جانشین این کوب‌بافی شد، این هنر به تدریج فراموش شد و از بین رفت. به تازگی یکی از هنرمندان ایده‌پرداز ما این هنر را باززنده‌سازی و به عنوان پادری و… بازتولید کرد و با استفاده از کوب به یک نیاز تازه پاسخ گفت.
شعربافی کاشان را عده‌ای عاشق احیاء کرده‌اند که اکنون چندین کارگاه به تولید این هنر سنتی اختصاص داردمریم جلالی تصریح کرد: ما باید بتوانیم آینده‌پژوهی و کاربردی‌سازی کنیم. البته ثبت در دایره‌المعارف‌ها هم یکی از سطوح حفظ به شمار می‌آید. زری‌بافی نیز یک دستگاه چندهزارساله است. از زمان ساسانیان ما در ایران زری‌بافی داشتیم. دستگاه زری‌بافی مثل کامپیوترهای اولیه می‌ماند و به شدت دانش‌محور است. پارچه‌بافی و زری‌بافی دستی کم‌کم به دلیل قیمت بالای نخ طلا فراموش شد. یا مخمل‌بافی هم همین‌طور. باید بتوانیم مستندسازی کنیم و اصول آنها را بنویسیم. تلاش‌هایی برای احیاء و باززنده‌سازی هنرهای سنتی در شهرهای مختلف انجام شده است، مثلا شعربافی کاشان را عده‌ای عاشق احیاء کرده‌اند که اکنون چندین کارگاه به تولید این هنر سنتی اختصاص دارد.
وی با اشاره به توجه گردشگران خارجی به هنرهای سنتی و صنایع دستی و رونق بازار اقتصادی ادامه داد: هنرهای سنتی و صنایع دستی بسیار مورد توجه گردشگران خارجی قرار دارد اما متاسفانه خودمان نیز از ۲۹۹ رشته کشورمان آگاهی و اطلاعات دقیقی نداریم تا با شرح کامل آنها و روایت هر محصول بتوانیم توجه گردشگران را جلب کنیم اما گردشگران خارجی هر جا که بروند برای حفظ خاطره هر سفر صنایع دستی می‌خرند و با توجه به اینکه صنایع دستی ایران از مطلوبیت بالایی برخوردار است، در واقع ما مشتری طالب و بالقوه داریم و نیاز نداریم که مشتری بالقوه پیدا کنیم اما بازارهای جهانی هنوز برای محصولات ایران با توجه به اینکه شاخص‌سازی و بسته‌بندی مناسب نداشتیم، کامل نشده است. زنجیره ارزش، برندینگ و تبلیغات مناسبی نداریم و باید گردشگران را مجاب کنیم. از طرف دیگر می‌توانیم محصولات را خودمان صادر کنیم تا ارزآوری داشته باشد.
«یک جفت کلاش یا گیوه کُردی در شهر جهانی مریوان به اندازه دو بشکه نفت ارزآوری دارد. یا زیورآلات سنتی یک صنعت مالی است و قابلیت این را دارند که به بازار جهانی وصل شوند و البته مطلوبیت و مقبولیت هم دارند اما باید اقتضائات بازار جهانی را از نظر قیمت، بسته‌بندی، شاخص‌سازی، برندینگ و… حفظ کنند که ما این کار را کمتر کرده‌ایم»
چادرشب بافی گیلان سبب پیوند بین قاسم‌آباد علیا و سفلی
جلالی با اشاره به نقش هنرهای سنتی و صنایع دستی در اتحاد اقوام ایرانی، می گوید: صنایع‌دستی در واقع به نوعی تجلی فرهنگ هر منطقه است. هنرهای سنتی و صنایع دستی یک نوع اقتصاد هویت بنیان است، یعنی کسی که در عرصه صنایع دستی خلق ثروت می‌کند، به نوعی خلق هویت هم می‌کند. اتفاقا با به رسمیت شناختن هنرها روستاها و شهرهای ملی انسجام ملی می‌یابند. به عنوان مثال چادرشب بافی که در روستای جهانی قاسم‌آباد گیلان رواج دارد، نه تنها سبب پیوند بین قاسم‌آباد علیا و سفلی شده بلکه در مناطق دیگر ایران نیز که صنعت بافت چادرشب رواج دارد نیز به همان میزان این اتصال فرهنگی با حفظ مزیت‌های رقابتی هر استان وجود دارد که نشان می‌دهد همه ما در زیر چتری به نام ایران زندگی می‌کنیم.
۵۹ شهر جهانی صنایع دستی
حال در ادامه نگاهی خواهیم داشت به داده‌های شورای جهانی صنایع‌دستی (World Crafts Council) که از ثبت ۵۹ شهر و منطقه جهانی صنایع‌دستی در جهان حکایت دارد: ۴۳ شهر در قاره آسیا و اقیانوسیه، ۵ شهر در اروپا (کیلکنی ایرلند، فارنهام انگلستان، لا بیسبال د امپردا اسپانیا، برنهلم دانمارک، اوتر هیبرید اسکاتلند) و ۱۱ شهر در آمریکای شمالی (شیلی ۶ شهر، اکوادور ۲ شهر، برزیل، کوبا و اروگوئه هر کدام یک شهر).
سهم ۲۴ درصدی ما
این‌جای ماجرا واقعا به‌به و چه‌چه کردن دارد؛ چرا که در بین ۴۳ شهر و منطقه جهانی صنایع‌دستی در آسیا، ۱۴ شهر متعلق به ایران است، یعنی سهم ۳۲ درصدی ما در آسیا و سهم ۲۴ درصدی ما در جهان.
این هم فهرست خوشایند شهرهای جهانی صنایع‌دستی ما (به ترتیب فهرست شورای جهانی) :
۱. لالجین همدان؛ شهر جهانی سفال
۲. تبریز؛ شهر جهانی فرش
۳. مشهد؛ شهر جهانی سنگ های قیمتی
۴. سیرجان؛ شهر جهانی گلیم
۵. مریوان؛ شهر جهانی کلاش (گیوه) کردی
۶. روستای کلپورگان سراوان؛ پایتخت جهانی سفال دست‌ساز
۷. اصفهان؛ شهر جهانی صنایع دستی
۸. آباده؛ شهر جهانی منبت‌کاری
۹. روستای خراشاد خراسان جنوبی؛ پایتخت جهانی توبافی (پارچه بافی سنتی)
۱۰. میبد؛ شهر جهانی زیلو
۱۱. ملایر؛ شهر جهانی مبلمان منبت کاری شده
۱۲. روستای قاسم‌آباد چابکسر؛ پایتخت جهانی چادرشب‌بافی
۱۳. شیراز؛ شهر جهانی صنایع دستی
۱۴. زنجان؛ شهر جهانی ملیله دوزی
دیگر شهرهای آسیایی
این هم پاسخ به سوالی که حتما در ذهن شما شکل گرفته است و می‌خواهید بدانید ۲۹ شهر دیگر آسیایی، متعلق به کدام کشورهاست: چین (۷ شهر)، فلسطین، هند، تایلند و ازبکستان (هر کدام ۳ شهر)، مالزی و قرقیزستان (هر کدام ۲ شهر)، لبنان، اردن، اندونزی، نپال، بنگلادش و قزاقستان (هر کدام یک شهر).
سر بی کلاه ما از بازار ۸۰۰ میلیاردی
و اما می‌رسیم به بخش تلخ این قصه که «مریم جلالی» معاون صنایع‌دستی کشور به آن اشاره کرده و گفته: «سهم ایران از بازار جهانی ۸۰۰ میلیارد دلاری صنایع‌دستی در سال ۲۰۲۲، فقط ۰.۰۰۵ درصد (۵ هزارم) بوده است»؛ عددی که در واقع معنایش همان بی‌کلاه ماندن سر ما از این صنعت است.
از نظر دلاری هم، صادرات ما از ۲۳۷ میلیون دلار در سال ۹۵ به ۳۲۲ میلیون دلار در سال ۹۹ رسیده و با روند کاهشی، در سال ۱۴۰۱ میزان ۲۲۴ میلیون دلار را تجربه کرده است (به استناد سالنامه وزارتخانه و اظهارات معاون صنایع‌دستی)؛ البته بدون احتساب صادرات چمدانی که حساب و کتاب مشخصی هم ندارد.
در جیب کدام کشورها؟
حالا نگاهی بیندازیم به فهرست کشورهایی که جیب‌هایشان را با صادرات کالاهای خلاق مانند صنایع‌دستی پر پول می‌کنند؛ گاهی با تولیدات خودشان و گاهی هم با تولیدات کپی یا بازصادرات صنایع دستی کشورهایی مانند ما!
* در فهرست ۱۰ صادرکننده پیشرو کالاهای خلاق در سال ۲۰۲۰، پنج اقتصاد از آسیا، چهار اقتصاد از اروپا و یکی از آمریکای‌شمالی حضور داشتند و این ۱۰ کشور، در مجموع، ۲/۶۸ درصد از صادرات جهانی کالاهای خلاق را به خود اختصاص دادند.
* در این سال، چین بزرگ‌ترین صادرکننده کالاهای خلاق (۱۶۹ میلیارد دلار) بود و پس از آن آمریکا (۳۲ میلیارد دلار) و ایتالیا (۲۷ میلیارد دلار) قرار گرفتند.
بازاری که باید گسترده شود
به صدها دلیل روشن، ما قدرت رقابت اقتصادی در این صنعت با کشورهایی مانند چین، آمریکا و ایتالیا را نداریم، اما می‌توانیم مسیر حرکت کشورهای همسایه خودمان را مدنظر قرار دهیم. از جمله هند که در سال‌های اخیر رکورد ۷۱۱ میلیون دلاری صادرات صنایع‌دستی را هم برای خود ثبت کرده است (به استناد گزارش شورای عالی مناطق آزاد). شاید یک دلیل واضح این رشد، هدف‌گذاری دقیق برای توسعه بازارهای صادراتی صنایع‌دستی هند باشد که پا را فراتر از محدوده جغرافیایی گذاشته و بازارهای مناسب در آن سوی کره خاکی را پیدا کرده است: آمریکا، انگلستان، فرانسه، ایتالیا، آلمان، کانادا و ...
در حالی که پنج مقصد اول صادرات صنایع‌دستی ما، عراق، افغانستان، ترکیه، عمان و آذربایجان هستند (به استناد سالنامه وزارتخانه). البته این را می‌دانیم که تحریم‌ها، پاشنه آشیل همه حوزه های اقتصادی ماست؛ از جمله صادرات صنایع‌دستی.
فرهنگی که باید زنده بماند
فارغ از موضوعات اقتصادی، فراموش نکنیم که صنایع‌دستی، با فرهنگ‌های بومی و منطقه‌ای ما عجین شده و خاطرات و تجربیات را نسل به نسل منتقل کرده است. اینکه از ۵۹ شهر جهانی صنایع‌دستی، ۱۴ شهر به نام ایران است، بهترین گواه برای اثبات قدمت تاریخی و فرهنگی ماست که با دستان هنرمندان اقوام مختلف کشور حفظ شده؛ اقوامی که حاملان خرده‌فرهنگ‌های ما هستند و این فرهنگ های زیبا و رنگارنگ، باید تا همیشه زنده بماند.
این که وزیر میراث فرهنگی، «توسعه صادرات صنایع‌دستی» را «شاه‌کلید تمامی مسائل مربوط به این‌حوزه» دانسته است، ما را امیدوار می کند که خود او و همکارانش، پیگیر تحقق این هدف باشند تا هم اقتصاد ملی و هنرمندان صنایع‌دستی از آن بهره ببرند، هم خرده‌فرهنگ‌های بومی و منطقه‌ای ما حفظ و به نسل های آینده منتقل شود.
۲ هدف‌گذاری؛ تاسیس هلدینگ صنایع دستی، صادرات ۳ میلیارد دلاری
سرپرست دفتر بازاریابی و تجاری‌سازی معاونت صنایع‌دستی کشور در گفت و گو با خراسان می گوید: برای توسعه بازار صادراتی صنایع‌دستی، نقش دولت تسهیل‌گری و سرعت بخشیدن است و نقش اصلی برعهده بخش خصوصی و فعالان اقتصادی است؛ همان طور که در سایر کشورهای موفق، همین روند طی شده است.
«فرزاد اوجانی» می افزاید: هزینه‌های لازم برای بازاریابی و حضور در بازارهای جهانی بالاست و ما هم تاکنون بخش خصوصی توانمند و قوی در این حوزه نداشته‌ایم اما هم‌اکنون در نقش تسهیل‌گر و حامی، به دنبال تاسیس یک هلدینگ متمرکز با حضور فعالان اقتصادی و خود هنرمندان هستیم تا تحولی در بازرگانی داخلی و خارجی صنایع‌دستی ایجاد شود.
او ادامه می دهد: جلسات اولیه برای راه اندازی هلدینگ صنایع دستی برگزار شده است و امیدواریم با شکل‌گیری آن، بتوانیم در سال ۱۴۰۴ به چشم‌انداز صادرات سالانه دو تا سه میلیارد دلاری صنایع‌دستی دست یابیم.
منبع: مشرق
کلیدواژه: انتخابات ترکیه قیمت روز جهانی صنایع دستی شهر جهانی صنایع پارچه بافی سنتی شهر جهانی صنایع دستی خودرو قیمت های روز در یک نگاه حوادث سلامت هنرهای سنتی و صنایع دستی شهر جهانی صنایع دستی صادرات صنایع دستی معاون صنایع دستی میلیارد دلاری صنایع دستی کالاهای خلاق میلیارد دلار صنایع دستی میلیون دلار قاسم آباد زری بافی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mashreghnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مشرق» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۴۷۹۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
سقوط فرش دستباف؛ صادرات به ۴۰ میلیون دلار رسید
به گزارش خبرگزاری مهر، کمیسیون‌های تخصصی اتاق ایران در حاشیه نمایشگاه توانمندی‌های صادراتی (ایران اکسپو ۲۰۲۴)، پنل‌های تخصصی را در بخش‌های مختلف برگزار کردند. طبق برنامه، کمیسیون فرش، هنر و صنایع‌دستی اتاق ایران پنل تخصصی «ارائه ظرفیت‌ها و توانمندی صادراتی فرش دستباف» با حضور سخنرانان بخش خصوصی و بخش دولتی برگزار شد.
استفاده از توانمندی‌های صادراتی فرش با کشف بازارهای جدید
علانور توکلی، نایب‌رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان فرش دستباف ایران به عنوان سخنران اول این پنل تخصصی در کمیسیون تخصصی توانمندی‌های فرش دستباف و صنایع‌دستی نمایشگاه ایران‌اکسپو ۲۰۲۴ با انتقاد از چالش‌های فرش دستباف گفت: با اینکه صادرات فرش سال‌هاست در کشور انجام می‌شود، اما در سال‌های اخیر این حوزه با چالش روبه‌رو بوده، به طوری که صادرات میلیارد دلاری ما را به ۴۰ میلیون دلار رسانده، در واقع میزان صادراتی که در گذشته شاید یک تاجر انجام می‌داد اکنون به‌کل صادرات فرش ما تعمیم‌یافته است و اکنون این رقم کل صادرات ما را تشکیل می‌دهد. در صورتی که ظرفیت فرش دستباف کشور همان ظرفیت گذشته است.
وی با بیان اینکه تحریم‌ها، مسائل سیاسی و قوانین خلق‌الساعه در وضعیت فعلی دخیل هستند، به چرایی عقب‌ماندگی فرش در داخل کشور اشاره کرد و گفت: فرش فقط صادرات نیست و از مرحله تولید تا مرحله صادرات همواره با مسائلی روبه‌رو است که باید به آنها پرداخته شود.
در مرحله تولید از سطح جهانی عقب مانده‌ایم چراکه هم‌راستا و به‌موازات جهان از تکنولوژی روز در این حوزه بی‌بهره مانده‌ایم. به‌تازگی با دکوراتورهای داخلی و خارجی نشستی را برگزار کردیم تا بتوانیم قدم به قدم با علم روز دنیا پیش برویم. برای موفقیت در این حوزه باید از سیستم قدیمی خود فاصله بگیریم و فرش را به‌روزرسانی کنیم، از طرفی باید در تفکرات خود در حوزه فرش دستباف تغییر ایجاد کنیم و لازمه تغییر نترسیدن است. امیدوارم بتوانیم با تغییرات در طراحی، رنگرزی، شست‌وشوی فرش و مراحل مختلف موجود، صادرات فرش را از رکود خارج کنیم.
علانور توکلی در ادامه اضافه کرد: روش ارائه فرش در جهان را باید بررسی کنیم، روش‌های قبلی و چیدمان مغازه‌ها را نیز در سطح جهانی تغییر دهیم، در این میان اکثر صادرکنندگان و فروشندگان به فضای مجازی و فروش‌های آنلاین رو آورده‌اند که خود به‌نوعی بازاریابی جدید است و اگر از این بازاریابی جدید عقب بمانیم، مانند گذشته درجا خواهیم زد. کشور ما در بحث صادرات از همان توانمندی قبل برخوردار است و با بازارهای جدید روبه‌رو هستیم.
نایب‌رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و صادرکنندگان فرش دستباف ایران تأکید کرد: هنوز بسیاری از کشورهای جهان هستند که نام فرش ایرانی برایشان ارزشمند است. آنها فرش ایرانی را ندیده‌اند، اما درباره آن تعاریف بسیاری شنیده‌اند. اگر بازارهای جدید پیدا شود، می‌توانیم از توانمندی‌های صادراتی خود استفاده کنیم. هنوز خیلی از کشورها هستند که رنگ فرش صادراتی ایران را به خود ندیده‌اند، باید مرزهای جغرافیایی را تغییر دهیم و از این گستردگی جهانی به نفع صادرات خود استفاده کنیم.
گام‌های حوزه صنایع‌دستی برای تسهیل صادرات
مریم جلالی، معاون صنایع‌دستی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در بخش بعدی این پنل گفت: توانمندی‌ها و ظرفیت‌های صادراتی فرش بر کسی پوشیده نیست اما شاید ما از شدت ثروتمند بودن است که گاهی غفلت می‌کنیم که چه ظرفیت‌های فوق‌العاده‌ای در این حوزه داریم. بهتر است انسجام بخش خصوصی و دولتی اتفاق بیفتد. ضرغامی همواره سرمایه‌گذاران و بخش خصوصی را سربازان جنگ اقتصادی عنوان می‌کنند، همان‌گونه که درباره سربازان مرزهای خود انقدر غیرت داریم، سرمایه‌گذاران بخش خصوصی هم همین وجاهت را دارند.
وی در ادامه تأکید کرد: من نام صنایع‌دستی را اقتصاد هویت بنیان گذاشته‌ام؛ اقتصادی که مبتنی بر هویتی است که تا مرز روستاها و تا درب خانه‌ها و سفره معیشت مردم رسوخ پیدا می‌کند و انتقال‌دهنده هویت ما نیز است. بهتر است به جای اینکه از ظرفیت‌ها و توانمندی‌های اقتصاد حرف بزنیم و فقط در تعاریف و توصیفات خلاصه شود، موانع موجود بر سر راه صادرات این حوزه را مرتفع کنیم. گرچه وضعیت صنایع‌دستی بهتر از فرش است، اما فرش داستان غم‌انگیزی دارد.
معاون صنایع‌دستی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی اضافه کرد: در برابر ظرفیت‌هایی که به ما داده‌اند، وظیفه داریم. همواره معاصر سازی، کاربردی سازی و مشتری‌مداری در سه حوزه استراتژی محصول، مشتری و سازمان راهگشاست. صادرات کشور در حوزه فرش دستباف و صنایع‌دستی از تک‌محوری بودن و یک‌سونگری‌ها آسیب دیده است و برای پیشبرد اهداف خود به لکوموتیو پیشرانی نیاز داریم که حامل واگن‌های طلایی و قطار صنایع‌دستی ما و فرش دستباف ما است، از طرفی به دانش روز، بازاریابی مدرن، راه‌های نرفته و بازارهای کشف نشده نیاز داریم. در واقع باید به اقیانوس آبی بازاریابی دست پیدا کنیم.
مریم جلالی در ادامه گفت: تمام تلاش من در حوزه صنایع‌دستی تقویت توجه نسبت به صنایع‌دستی بوده است. در برنامه هفتم توسعه موظف شده‌ایم برنامه زیست‌بوم صنایع‌دستی را کامل کنیم که خود امکان فوق‌العاده‌ای است برای اینکه بار دیگر ادبیات حکمرانی و حکمروایی را وارد کنیم. در عین حال برای پیمان‌سپاری ارزی قدم‌های بسیار موثری برداشته شده، ذهن حوزه توسعه تجارت ما به این قضیه معطوف شده است و در حال حاضر در حوزه نمایشگاه‌ها نیازی به پیمان‌سپاری ارزی نداریم و محدودیتی در سطح وزنی و تعداد هم برداشته شده است، این‌ها گام‌هایی بوده که در راستای تسهیل صادرات برداشته شده است.
وی تصریح کرد: سه اصل وجود دارد؛ سطح حاکمیت، فهم حاکمیت و نطق حاکمیت وابسته به نگاه بخش خصوصی است؛ اینکه حاکمیت گوش کند و ببیند موانع کجاست، فهم درست داشته باشد تا بتواند ادبیات درستی هم به کار ببرد و گفت‌وگو کند.
فرش دستباف؛ مردمی‌ترین حوزه اقتصاد
مرتضی حاجی‌آقامیری رئیس کمیسیون صنایع‌دستی و فرش دستباف به‌عنوان سخنران بعدی در این پنل سخنرانی کرد. حاجی‌آقامیری در ابتدا گفت: این حوزه مبنی بر اقتصاد هویت بنیان و فرهنگ‌محور که در عین حال مردمی‌ترین حوزه اقتصاد است و در سال جهش تولید با مشارکت مردم باید به عنوان مردمی‌ترین حوزه اقتصادی توجه ویژه‌ای به آن شود، ظرفیت‌های بسیاری دارد که تقریباً در تمام فضاهای خصوصی و دولتی محروم بوده است.
عضو هیات نمایندگان اتاق ایران، تصریح کرد: در فضای اتاق بازرگانی تلاش کرده‌ایم که با تأسیس و تشکیل حوزه فرش و هنرهای صنایع‌دستی حوزه‌های مختلف هنری را وارد زیست‌بوم اقتصاد کشور کنیم. این در حالی است که کشورهای دیگر به این اهمیت واقف هستند و از حوزه‌های مختلف هنری، هنرهای تجسمی و غیره به‌صورت بهینه استفاده می‌کنند، برای مثال صادرات سریال‌های تلویزیونی که کشورهای همسایه انجام می‌دهند و ارزآوری که از این طریق صورت می‌گیرد، ملاحظه کنید و با وضعیت خودمان مقایسه کنید، در حوزه مد و پوشاک نیز وضع به همین منوال است.
وی اضافه کرد: حوزه فرش و صنایع‌دستی به دلیل ابعاد ملموس‌تر اقتصادی با وجود افتی که در سال اخیر داشته اما باز هم نسبت به دیگر حوزه‌های هنری وضعیت قابل قبولی دارد. سعی کردیم در بخش‌های مختلف موضوعات مرتبط فرش، هنر و صنایع‌دستی به راهکارهای عملی برسیم و از توصیف عبور کنیم. در حوزه سرمایه‌گذاری که مشکل عمده واحدهای کوچک و متوسط ما است به همراه کمیسیون تأمین مالی و سرمایه‌گذاری اتاق ایران در حال رسیدن به مدل‌هایی برای جذب سرمایه‌های خرد مردمی در حوزه صنایع‌دستی هستیم تا مشکل تأمین مالی واحدهای تولیدی حل‌وفصل شود.
در حوزه‌های مرتبط با فرش دستباف در حال رایزنی با نمایشگاه‌های مختلف جهان هستیم، به دلیل اهمیت فرش دستباف ایرانی امتیازاتی را برای حضور فرش دستباف در جهان در نظر گرفته‌ایم. به دلیل تحریم‌ها در برخی موارد حتی پیمانکارهای حمل‌ونقل نمایشگاه‌ها اجازه حمل‌ونقل کالاهای ایرانی را ندارند. متأسفانه مذاکرات و مطالبات ما در شرایط فعلی به جای حرکت به سمت توسعه به سمت رفع این مشکلات می‌رود، در حالی که برای تجار غیر ایرانی این فرآیندها امری بدیهی بوده و موانعی بر سر راهش وجود ندارد. ما به عنوان اتاق بازرگانی و بخش دولتی باید برای حل این مشکلات کوچک وقت و انرژی بگذاریم.
رئیس کمیسیون صنایع‌دستی و فرش دستباف تصریح کرد: در مسائل مربوط به آموزش و توانمندسازی فعالان حوزه‌های مختلف در حال برگزاری رویدادهایی در جهت توانمند کردن آنها هستیم. از ظرفیت سینما و تئاتر برای ترویج درست فرهنگ اقتصادی و حوزه‌های مختلف موجود در اقتصاد از جمله مبارزه با فساد که از مسائل جدی کشور محسوب می‌شود، استفاده خواهیم کرد.
وی با انتقاد از شرایط تحریم گفت: عنوان شده بود که از ۱۰۰ کشور برای نمایشگاه اکسپو به ایران می‌آیند، اما تنها از ۱۳ کشور به ایران آمده‌اند، مطمئناً به لحاظ قدرت خرید توان خرید صنایع‌دستی ما را ندارند. همه کسانی که به حوزه تجارت مرتبط هستند، باید اولویت نخست‌شان اصلاح روابط بین‌الملل باشد چراکه در شرایط تحریمی توان رقابت با رقبای خارجی را ندارند؛ رقبایی که همین کشورهای منطقه از قبیل ترکیه، امارات و پاکستان هستند. یکی از مواردی که دولت باید برای آن هزینه کند، رفع تحریم‌هاست چراکه در شرایط تحریمی برگزاری رویدادهای بین‌المللی چندان آورده‌ای برای کشور نخواهد داشت.
آرش حیدریان، رئیس انجمن صادرکنندگان صنایع‌دستی ایران در ادامه این نشست به ظرفیت‌های کشور در حوزه صنایع‌دستی پرداخت و گفت: اگر بخواهیم به‌صورت کوتاه‌مدت موضوع صادرات را حل کنیم، به طراحی و دیزاین برمی‌گردد. می‌بینیم که برخی تولیدکننده‌ها در این شرایط بد به تولید موضوعاتی پرداخته‌اند که در حال حاضر در جهان خواهان دارد. پس باید با به‌روزرسانی در این حوزه به صادرات کمک کنیم.
کد خبر 6092939
اعلام محدودیت های ترافیکی پایان هفته در جاده های شمالی کشور